Het is dag twee, de dag van het DNA. Een bijzonder moment voor sommigen van onze jonge biologen, want de eerste DNA-extractie die je uitvoert is een mijlpaal.
Waar we het gisteren over de oude, vertrouwde, 'grote' biologie hadden, duiken we dus vandaag het moleculaire niveau in. Maar een paar dingen zijn voor alle biologie hetzelfde: alles kan kapot.
Voordat je met een extractie kan beginnen zul je eerst een object van studie moeten kiezen. Dat betekent in ons geval: loop het Radixgebouw uit, zoek iets dat loopt, kruipt, vliegt of wuift in de wind en zorg dat het dit gedrag nooit meer zal vertonen. Breek het in stukjes en stop het in een epje.
Na het betere sloopwerk gaan we 'wokken'. Wokken is een betere term voor het bij elkaar pipetteren van allerlei bijzondere stofjes. Daarvoor maken we kennis met de micropipet, in vrolijke gele en paarse kleurtjes. Door secuur te wokken krijgen we ons DNA in het perfecte mengsel voor de volgende stap. Bij die volgende stap laten we onze mengsels pruttelen in de PCR-machine.
Terwijl de PCR-machine staat te ploeteren bestuderen wij het sloopproces in wat meer detail. Wat zit er nou eigenlijk in zo'n lysisbuffer? Waarom werken we bij 65 graden? Een boeiend proces dat aan de basis staat van een enorme ontwikkeling in de biologie. De olympisten zuigen de kennis op.
Maar is ook tijd voor een beetje pauze. Die wordt opgeleukt met taart, want Marijke is jarig! Bij het ontbijt waren er al slingers, ballonnen en gezang. We merken dat de olympisten elkaar al een beetje beginnen te leren kennen. De mate van vertrouwdheid is altijd mooi af te leiden uit het aantal decibellen dat tijdens een pauze wordt geproduceerd. Bij deze groep zit dat wel goed.
Na de taart staat nog meer gesloop op het programma: CSI met nematoden. De vraag die we moeten beantwoorden luidt: welke nematode is de dader, X of Y? Terwijl ik dit schrijf zijn de olympisten druk met het crushen van hun beesten. Het moge duidelijk zijn: biologen maken alles kapot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten